Ροβέρτος

I

Λατίνος αυτοκράτορας (1221-28) της Κωνσταντινούπολης. Eξελέγη αυτοκράτορας από τους βαρόνους, μετά την άρνηση του μεγαλύτερου αδελφού του Φίλιππου να αναλάβει το αξίωμα. Η διαρκής όμως πίεση του Βατάτζη και του δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρου, τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και να φύγει για την Ευρώπη, με σκοπό να εξασφαλίσει εκεί συμμάχους. Στη διάρκεια του ταξιδιού του, και ενώ βρισκόταν στην Εύβοια, πέθανε. Διάδοχος του ορίστηκε ο αδελφός του Βαλδουίνος B’.

II

Όνομα βασιλιάδων της Γαλλίας.

1. Ρ. Α’ (865 – 923). Δευτερότοκος γιος του αρχηγού των Καπετιδών Ροβέρτου του Ισχυρού. Μετά την άνοδο στον θρόνο του αδελφού του Εύδου, τον διαδέχτηκε στη μεταξύ του Σηκουάνα και του Λίγηρα μαρκιωνία, και πήρε τον τίτλο του δούκα των Φράγκων. Όταν ο Εύδος πέθανε, ο Ρ. αναγνώρισε τον Καρολίδη Κάρολο Γ’ τον Απλό, που ανακηρύχτηκε βασιλιάς και ο οποίος του παραχώρησε το δουκάτο της Γαλλίας. Επιχείρησε τότε πολλές εκστρατείες εναντίον των Νορμανδών του Λίγηρα και, ύστερα από σκληρές μάχες, τους νίκησε το 921. Τον επόμενο χρόνο συμμάχησε με τους δυσαρεστημένους με τον Κάρολο ευγενείς και κληρικούς και, στη σύγκρουση που ακολούθησε, ο αυτοκράτορας νικήθηκε και αναγκάστηκε να καταφύγει στη Λορένη. Ο Ρ. στέφθηκε τότε βασιλιάς της Γαλλίας στη Ρενς, αλλά ο έκπτωτος Κάρολος οργάνωσε στη Λορένη ισχυρό στρατό και, στις αρχές του 923, βάδισε εναντίον του Λαόν. Ο στρατός του Ρ. στρατοπέδευσε κοντά στο Σουασόν, στις όχθες του ποταμού Eν, όπου δέχτηκε αιφνιδιαστική επίθεση από τους κατώτερους αριθμητικά αντίπαλους του. Στη φονική μάχη που επακολούθησε σκοτώθηκε και ο Ρ. που, σύμφωνα με την παράδοση, μονομάχησε με τον Κάρολο ή τον υπαρχηγό του Φουλβέρτο, κόμη της Λορένης. Παρά το γεγονός αυτό, ο Κάρολος νικήθηκε και καταδιώχτηκε από τον Ούγο τον Απλό.

2. Ρ. Β’ ο Ευσεβής (996 – 1031). Γιος του Ούγου Καπέτου, σπούδασε στη σχολή της Ρενς και το 987 προσελήφθη από τον πατέρα του ως συμβασιλιάς. Τον επόμενο χρόνο, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, παντρεύτηκε τη Ροζάλα ή Σουζάνα, χήρα του κόμη της Φλάνδρας Αρνούλ B’ και κόρη του βασιλιά της Προβηγκίας Βερανζέρου, την οποία όμως, μετά από ένα χρόνο, έδιωξε. Όταν, μετά τον θάνατο του πατέρα του, έμεινε μόνος βασιλιάς, παντρεύτηκε τη Βέρθα, κόρη του βασιλιά της Βουργουνδίας Κονράδου του Ειρηνικού και χήρα του κόμη της Σαρτρ, του Τουρ και του Μπλουά, Εύδου. Ο γάμος αυτός, που έγινε κατά παράβαση του κανονικού δικαίου, αφού ο Ρ. ήταν ανάδοχος παιδιού της Βέρθας, προκάλεσε την αντίδραση του Πάπα Γρηγόριου, ο οποίος αναθεμάτισε τον Γάλλο βασιλιά και αφόρισε τους κληρικούς που τον ευλόγησαν. Μετά από αυτό ο Ρ. χώρισε τη Βέρθα και το 1001 παντρεύτηκε την Κωνσταντία, κόρη του κόμη Γουλιέλμου της Αρλ. Στην Αυλή της Γαλλίας, η Κωνσταντία πήρε μαζί της και τη συνοδεία της που την αποτελούσαν ευγενείς με χαλαρά ήθη. Όταν το 1002 ο δούκας της Βουργουνδίας Ερίκος πέθανε, ο Ρ. διεκδίκησε τη Βουργουνδία και, ύστερα από πολύχρονους αιματηρούς πολέμους, κατόρθωσε να την καταλάβει (1015). Δυο χρόνια αργότερα, υποκύπτοντας σε αξίωση της Κωνσταντίας, πρόσλαβε ως συμβασιλιά, τον γιο τους Ούγο. Ο Ούγος όμως, επειδή δεν του δόθηκαν μεγάλες αρμοδιότητες, επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του και λεηλάτησε τη χώρα. Αργότερα του παραχωρήθηκε αμνηστεία και ξαναγύρισε στην Αυλή, όπου και πέθανε αιφνιδιαστικά (1025). Ο Ρ., πικραμένος από τον θάνατο του γιου του, εγκατάλειψε τα σχέδιά του για την κατάκτηση της Λορένης και ανακήρυξε συμβασιλιά του τον δευτερότοκο γιο της Ροβέρτο. Το 1030, η Κωνσταντία, θέλοντας να εκδικηθεί τον σύζυγό της, παρέσυρε τον Ροβέρτο σε κίνημα εναντίον του πατέρα του. Οι επαναστάτες νικήθηκαν και ο Ροβέρτος αναγκάστηκε να καταφύγει στο Μποζανσί και κατόπιν στη Βουργουνδία, όπου, λίγο καιρό μετά τη σύναψη ειρήνης, πέθανε.

III

Όνομα βασιλιάδων της Σκοτίας.

1. Ρ. Α’, Μπρους (1306-1329). Πρωτότοκος γιος του Ροβέρτου Z’ Μπρους. Στη διάρκεια της βασιλείας του οργάνωσε σκληρούς αγώνες εναντίον των Άγγλων, τους οποίους, τελικά, και με τη βοήθεια της Εκκλησίας, κατόρθωσε να διώξει από τη χώρα του. Ως μια από τις αποφασιστικότερες νίκες του Ρ. εναντίον των Άγγλων αναφέρεται η πανωλεθρία που έπαθαν οι τελευταίοι στο Μπάνοκμπερν (1314). Το 1327, με τη Συνθήκη της Υόρκης, οι Άγγλοι αναγνώρισαν και επίσημα την ήττα τους.

2. Ρ. Β’ Στιούαρτ (1371-1390). Ήταν γιος του Γουόλτερ Γκοτιέ και εγγονός του Ροβέρτου A’ Μπρους. Πριν διαδεχτεί κανονικά στον θρόνο τον θείο του, Δαβίδ B’, χρημάτισε αντιβασιλιάς στο διάστημα που εκείνος ήταν εξόριστος. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του συμμάχησε με τους Γάλλους και με τη βοήθεια τους κατόρθωσε να κατατροπώσει τους Άγγλους στην περίφημη μάχη του Ότερμπερν (1388). Τον επόμενο χρόνο, εξαιτίας της ασθένειας του ίδιου και του πρωτότοκου γιου του Ιωάννη, ονόμασε αντιβασιλιά τον τριτότοκο γιο του Ροβέρτο του Φάιφ.

3. Ρ. Γ’ (1390-1406). Γιος του Ρ. Β’, διαδέχτηκε στον θρόνο τον πατέρα του αλλά, εξαιτίας ατυχήματος που έπαθε, δεν ήταν σε θέση να κυβερνήσει τη χώρα του. Την πραγματική εξουσία άσκησε ο αδελφός του Ρ. του Φάιφ. Μετά τον θάνατό του, βασιλιάς έγινε ο γιος του Ιάκωβος.